Հայոց բանակ՝ անունդ հաղթանակ

Փետրվարի 17, 2017

Դպրոցական անցուդարձ

Օրեր առաջ Մեծ Մասրիկի միջնակարգ դպրոցում տեղի ունեցավ Հայոց բանակի կազմավորման 25 ամյակին նվիրված միջոցառում:                       

Միջոցառումը սկսեցին Ապրիլյան քառօրյա պատերազմից՝ իհարկե վերհիշելով մեր անցած ճանապարհը: Բացման խոսքով հանդես եկավ զինղեկ Ռ.Բարսեղյանը: Նա իր խոսքում նշեց, որ պետք է ուխտենք սուրբ պահել նրանց հիշատակը, շարունակենք նրանց սկսածը, միշտ բարձր պահենք հայ ազգի պատիվը, կռվենք` միշտ հաղթելու հավատով: Ողջ միջոցառման ընթացքը ուղեկցվում էր տեսանյութերով: Միջոցառման սկզբում մասնակիցները Ապրիլյան քառօրյա պատերազմի ընթացքում զոհված  տղաների նկարների ուղեկցությամբ երգեցին «Մերօրյա հերոս» երգը՝ ընթացքում ծնկի գալով: Երգի ավարտից հետո մեկ-մեկ բարձրացան, իրենց խոնարհումի խոսքը ասացին, կանգնեցին իրենց տեղերում:Այնուհետև Հայոց լեզվի և գրականության ուսուցչուհի Մետաքսյա Սաղաթելյանը ներկայացրեց տնօրեն   Ա. Հակոբյանի «Հայաստանին» բանաստեղծությունը, որը  նվիրված էր կապիտան Ուրֆանյանին և բոլոր նրանց հիշատակին, ովքեր զոհվեցին 2016թ. Ապրիլյան քառօրյա պատերազմում: Մասնակիցները տեսանյութին զուգահեռ ներկայացրին մեր անցած ճանապարհը՝ Եղեռնից մինչև մեր օրերը: Մեծ Մասրիկի  միջնակարգ դպրոցի պարի խումբը հանդես եկավ իր ազգագրական պարերով:Միջոցառման մասնակիցները  երգեցին բանակի հիմնը,այնուհետև երդման արարողությունը կատարեցին: Շնորհավորեցին բոլորիս ՀՀ Զինված ուժերի կազմավորման հոբելյանական 25-րդ տարեդարձի կապակցությամբ՝ մաղթելով, որ մեր երկրում տիրի հարատև խաղաղություն:

Ընթացքում անդրադարձան Արցախյան հերոսամարտին, գլուխ խոնարհեցին հայրենիքի պաշտպանության գործում  մատուցած բացառիկ ծառայությունների համար այն հերոսներին, ովքեր զոհվեցին արցախյան հերոսամարտում: Բեմականացրեցին Դուշման Վարդանի իրական կյանքից վերցված մի դրվագ:   Միջոցառման ընթացքում կատարված երգերն ու պարերը այնքան ոգեշնչող էին,որ դահլիճում նստածները ևս մասնակից դարձան դրանց:                                                  

Միջոցառման վերջում մասնակիցները խոստացան,որ չեն դադարելու խոսել ու պահանջել այն, ինչն իրենցն է:  Այնուհետև Իրինան «Հավատում եմ քեզ, իմ հայ ժողովուրդ» բանաստեղծությամբ փակեց միջոցառումը, և այդ ընթացքում բանակից վերադարձավ Հովհաննեսը, որին սկզբում ճանապարհել էին բանակ:Նրա վերադարձը  անակնկալ էր բոլորի համար. մայրը գրկեց որդուն, պարեցին միասին: Միջոցառման ավարտը ևս հույս, հավատ ներշնչեց ներկաներին: