Եղիշե Չարենց

Մարտի 16, 2017

Դպրոցական անցուդարձ

Եղիշե Չարենցին այսպես են բնութագրել՝ «Նա ինքը Հայաստանն է՝ իբրեւ հայ՝ տևական, անմահ. նա նայում էր աշխարհին հայի աչքերով»։ Այս խորախորհուրդ նշանաբանով էլ սկսեցին իրենց հայ գրականության դասը Կապանի հ.13 հիմնական դպրոցի ռուսերենով ուսուցմամբ VI-VII-VIII դասարանի աշակերտները՝ որսալով ժամանակի անկանգ տրոփյունը։ 
Եղիշե Չարենց բանաստեղծի, ժողովրդի զավակի, անհաս հոգու տեր մարդու ծննդյան 120-ամյակին և նրա ստեղծած աննման «Տաղարան» շարքին էր նվիրված դաս-հանդեսը հայ գրականություն առարկայից:
(Հայոց լեզվի և գրականության ուսուցիչ Նաիրա Գրիգորյան)
Դասն անցկացվեց դպրոցի գրադարանում, որպեսզի 20-րդ դարի մեծագույն հայ պոետի ստեղծագործությունը և կյանքը լավ սովորեցնի աշակերտներին այժմ և հետագայում: Հիմնական շեշտը դրվել էր «Տաղարան» շարքի և պոետի անցած ուղու, կյանքի ողբերգական ավարտի վրա: Անդրադառնալով «Տաղարան»-ին՝ աշակերտներն արտասանեցին շարքի բանաստեղծություններից, վերլուծեցին դրանք, կարևորեցին կապը միջնադարի վերջին մեծ բանաստեղծ Սայաթ-Նովայի հետ. «Երազ տեսա, Սայաթ-Նովեն մոտս եկավ՝ սազը ձեռին…»: 
Աշակերտների ելույթներին զուգահեռ հնչում էին այդ բանաստեղծություններով գրված երգերը՝ Ֆլորա Մարտիրոսյանի, այլ հայտնի երգիչների կատարումներով: Խոսելով Տերյան-Չարենց կապի մասին՝ հնչեց «Հեռացումի խոսքեր»,«Լուսամփոփի պես աղջիկ»,«Ինչքան որ հուր կա իմ սրտում-բոլորը քեզ…» ձոնը: Խոսելով «Ես իմ անուշ Հայաստանի…» բանաստեղծության մասին, աշակերտները նշեցին, որ դրանով է եզրափակվում է «Տաղարան»-ը: Ապա, անդրադառնալով «Ես իմ անուշ Հայաստանի…» բանաստեղծությանը՝ նշեց, որ Վիլիամ Սարոյանն այն համարել է որպես աղոթք, և նրանում նկարագրվում են մեր երկրի բնաշխարհը, անցած հերոսական ու ողբերգական պատմությունը, մշակույթը: Ներկա ուսուցիչները ևս գոհ էին դասի անցկացման ձևից, աշակերտների պատրաստ լինելուց, կատարումներից: Դասն ավարտվեց աղոթք-բանաստեղծության վերջին տան՝ ողջ դասարանի արտասանությամբ: -Իմ կարոտած սրտի համար ո՛չ մի ուրիշ հեքիաթ չկա․ Նարեկացու, Քուչակի պես լուսապսակ ճակատ չկա․ Աշխա՛րհ անցի՛ր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա․ Ինչպես անհաս փառքի ճամփա՝ ես իմ Մասիս սա՛րն եմ սիրում։

ՄԿԱ գծով փոխտնօրեն Ժաննա Վարդանյան